154 kilobyte vimarsanam

155வது கிலோபைட்:

ஐம்பது பைசாவிற்கு நான்கு பக்க பேப்பர் வாங்கி ஒரு பக்கத்தில் மட்டும் எழுதி, அடுத்து மூன்றாவது பக்கத்திலும் எழுதி மீண்டும் படித்து பார்க்கையில் கும்பிடு இல்லாத அம்மாவின் மேடை போல ஏதோ குறைவதாக உறுத்த, மீண்டும் மறுபடி இடையில் அந்த வார்த்தையை சேர்த்து திரும்ப படிக்கும்போது வாசன் கோஷ்டி போல ஏதோ முரண்பாடாக உணர, அதையும் அடித்து திருத்தி மறுபடியும் எழுதி அந்த பேப்பர் ஐய்யோ விடுடா என்று கதறி அழும்வரை அடித்து கசக்கி, மறுபடி பேப்பர் வாங்கி மறுபடியும் இவ்வளவையும் புதிதாக எழுத வேண்டுமா எனத்தோணும்போது அதிகாலை ஐந்துமணிக்கு ஷி·ப்ட்க்கு போகவேண்டியது தெய்வாதீனமாய் ஞாபகம் வந்து சோம்பேறித்தம்பியை புத்துயிராக்க, அப்பாடா என்று பேனாவை மூடி வைத்துவிட்டு பாயில் குப்புறப்படுத்து தலையணையில் முகம் புதைத்து யோசிக்கும்போதுதான் தெரிகிறது பக்கம் பக்கமாய் எழுதிச்சாதித்தவர்களின் கஷ்டங்கள். அப்படி எழுதியவர்களில் பெரும்பான்மையினர் சொல்வது, "எழுது. கைக்கு ஓய்வில்லாமல் எழுது. ஒருநாளைக்கு 20ல் இருந்து 200 பக்கமாவது எழுது என்பதுதான்." எங்கே? போங்க சாமிகளா!

இன்று சுழல் நாற்காலியில் சாய்வாக உட்கார்ந்துகொண்டு சாம்சங் கீபோர்டை மயிலிரகால் தடவுவது போல விரல்களால் முத்தமிட்டு, அதை இதை எழுதி, தேவைப்படும்போது திருத்தி, அடித்து, மாற்றி சேமித்து மீண்டும் அதைக் குறைத்து பதப்படுத்தி எழுதி முடிப்பது என எல்லாம் வல்ல தொழிட்நுட்பத்தால் அனைத்தும் மிகவும் எளிதாக இருக்கும் நிலையிலும் அதோ அந்த சோம்பல் தம்பி எட்டிப்பார்த்து தூங்கச்சொல்லும் நிலையில் எனக்குத்தோணுவது இதில்லாமல் வேறு என்னவாக இருக்கமுடியும்? "நீயெல்லாம் எங்கெ உருப்படப்போறெ?"

பேனாக்களின் காலம் போய் கீபோர்டுகளின் காலம் வந்துவிட்டது. இதைத்தான் 155 வது கிலோபைட்டில் சொல்கிறார் பாரா.

1.பாபா ப்ளாக்ஷீப்:

ஒரு படத்தின் வெற்றி தோல்விக்கு டாப் டென் காரணங்களை தொலைக்காட்சி நிறுவனங்கள் சொல்லலாம். பத்திரிக்கைகள் அடுக்கலாம். ஆனால் ரஜினி படத்தின் தோல்விக்கு ஒரே ஒரு காரணம்தான் இருக்கமுடியும். அதை யாரறிந்திருக்கிறார்களோ இல்லையோ ரஜினி அறிய வேண்டும். அப்போதுதான் அவர் வெற்றி பெற முடியும்.

ஒருவரை படைப்பதும் அழிப்பதும் பிரம்மா-சிவன் என்பது உங்களுக்கும் எனக்கும் சரி. ரஜினிக்கு அதில்லை. கூட இன்னொன்றும் இருக்கிறது. மீடியாக்கள்தான் அவை. பாவம் ரஜினி.

சரி, ரஜினி தோற்றதற்கு காரணம் இருக்கமுடியும். அன்பே சிவனுக்கு?

2. பாபா பிளாக்ஷீப் 2:

இந்தக்கட்டுரையை படித்து முடிக்கும்போது பரமஹம்ச யோகானந்தரின் 'autobiagraphy of a yogi' புத்தகத்தை தெளிவாக படித்து முடித்த திருப்தி ஏற்படுகிறது. விஷயங்களை லாவகமாகக்கையாண்டு தெளிவாக எழுத முடிந்தவர்களாலே இது சாத்தியமாகும். எவ்வளவோ கஷ்டப்பட்டு எழுதிய கதை கவிதை பற்றிய எந்தக்கட்டுரைக்கும் அவ்வளவாக கேள்வி கேட்டு மறு மொழி வராத நேரத்தில் இந்தக்கட்டுறைக்கு வந்திருப்பதாய் அவர் சொல்வதே மக்கள் எவ்வளவு ஆழ்ந்து இந்தக்கட்டுரைகளைப்படித்திருக்கின்றனர் என்பது புரிகிறது.

மரத்தடியின் ரமேஷ் அப்பாத்துரை அவர்களின் சங்கதி இது. சூட்சும உலகம் பற்றி இன்னும் நாம் தெரிந்துகொள்ளத்தான் வேண்டும். அப்படியே சாமியின் ஆங்கிலப்புலமையையும். ரமேஷ் அவர்களுக்கு நல்ல தீனி.

3. சொல்வேட்டைக்காரன்:

இந்தப்பகுதியை படித்துமுடித்தபோது நான் ஒரு சிறு புழுவாக என்னை உணர்ந்துகொண்டது உண்மை. காரணம் லா.ச.ராவின் எழுத்து வாசனையைக்கொஞ்சம் கூட முகர்ந்து பார்க்காத ஒரு மனிதனாய் வலம் வந்து விட்டோமே என்பதுதால்தான். நா.பா, தி.ஜா, கல்கி, ஜேகே, சுஜாதா, பாலா என்று நீண்டு விட்ட பட்டியலில் அவரைச்சேர்க்க முடியாமல் வருந்துவதற்கு காரணம் இருக்கிறது.
பின்வரும் பாரா ஒன்றை பாரா எழுதியிருக்கிறார்.

"உவமைகளில் ஒரு பிரும்ம ராட்சஸன் அவர். திடீரென்று கண்ணாடித்தம்ளரின் அடியில் கரையாமல் உருளும் ஐஸ் கட்டி போல் அடக்கிய சிரிப்பு என்பார். கண்ணாடியில் விழும் பிம்பத்தின் ஒலிகூட எனக்குக்கேட்கிறது என்பார். தெருவில் வெற்றிலை விற்றுக்கொண்டு போனான், மாதிரிக்கு கையில் ஒரு கவுளி - உடைந்த சிறகு மாதிரி என்பார். மழையில் நனைந்ததில் மார்பில் கொலுசு என்பார்."

கடைசி உவமை என்னை மிரமிக்க வைத்தது. மழையில் நனைந்ததால் மார்பில் கொலுசாம். ஆஹா. வார்த்தைகளை உள்வாங்கி கண்ணுக்குள் செலுத்தி முப்பரிணமாக்கி காட்சியைப் பார்க்க விழைகிறேன். ஒரு கவிதை நினைவுக்கு வருகிறது.

மழைத்தூறல்.
முதற்துளி
அவள் மார்பில்
பிறவிப்பயன்!

ஆஹா, கேட்கும்போதே அமர்க்களமாய் இருக்கிறதே! இப்போது அசோகமித்திரன் என்னை ஆட்டிவைத்துக்கொண்டிருக்கிறார். அடுத்து லா.ச.ரா எனக்குள் குறைந்த காற்றழுத்தத்தாழ்வு மண்டலத்தை உருவாக்கலாம். முன்பு ஒருதடவை கிளப்பில் இவர் பற்றி பேச்சு வந்தபோது வாயைப்பார்த்துக்கொண்டு இருந்தது நினைவுக்கு வருகிறது.

4. 2 நோய்கள்:

எந்தவொரு படைப்பாக இருக்கட்டும். ஒரு குண்டுமணி அளவுக்காவது அது படிப்பவர் மனதில் தங்காமல் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தாமல் போகுமானால் அதனால் விளையப்போகும் நன்மைதான் என்ன? அது இலக்கியமே ஆனாலும்.

இரண்டு நோய்கள் கட்டுரை நமக்கு சிந்தனை தருகிறது. எதிலிருந்து எது தோன்றுகிறது. எதை எப்படி முடித்துவைப்பது? யோசிக்க வைக்கிறது. புயல் தாக்கமாய் வரும் அந்த சிந்தனைகளுக்கிடையே மெல்லிய தென்றலாய் வீசும் நகைச்சுவை மிகவும் ரசிக்கவைக்கிறது.

ஏற்கனவே இந்தக்கட்டுரையை நான் கிளப்பில் படித்து வாய் பிளந்து நின்றேன்.

5.கவிதையைத்தூக்கி கிடப்பில் போடு.:

நமது கதை இது. பத்து வரிக்கு மேல் இருந்தால் அதை படிக்கமாட்டேன் என வேண்டாத பொண்டாட்டி போல விரட்டி அடித்து, trash ல் கூட வைக்க மனமில்லாமல் ஓட ஓட விரட்டி வெட்டிக்கொலை செய்வதுபோல செயல்படும் நண்பர்களுக்கு எப்படியாவது நாலு பேர் படிக்கவேண்டும் என கதை, கவிதை என எதையாவது எழுதும் நமது வருத்தம் இது. அதேபோல புரியும்படி இருந்தால்தான் கதையை படிப்பேன் என இருக்கும் சிலருக்கும் பாரா சொல்லும் செய்தி இது. படிப்பவர்களுக்கு மட்டுமா? படிப்பவர்களை, தோலுரித்துக்கொடுத்தும்கூட வாழைப்பழத்தைத் தின்னத்தெரியாத பிள்ளைகளைப்போல நமது வாசகர்களை எண்ணும் சில ஆசிரியப்பெருமக்களுக்கும்.

குழந்தை வளர்ப்பு பற்றிய நண்பர் ஒருவரின் கதைக்கு ஏற்பட்ட கதை ஞாபகத்துக்கு வந்து தொலைக்கிறது.

6.உருப்படாத எழுத்தாளனும் உதவாத ஞாயிற்றுக்கிழமையும்:

அக்பர், நெப்போலியன், நேரு ஆகியோருக்கு ஓய்வு ஒரு நாளில் 3 மணி நேரமாம். வயிறு எரிகிறது. எப்படி உருப்படுவது? 7 நாட்கள் வீட்டிலிருந்துகொண்டு இன்னும் முன்று கதைகளை முடிக்காமல் வைத்து இருக்கும் என்னை இதைவிட எப்படித் திட்டிக்கொள்வது எனத்தெரியவில்லை.

நகைச்சுவை கொப்பளிக்கும் சில இடங்கள் கட்டுரையில் இருக்கின்றன. முருகு இராசேந்திரன் வழி.

எல்லா எழுத்தாளர்களுக்கும் இந்த நிலைதான் போல. நல்லவேளை! நமக்கு அந்த மனச்சஞ்சலத்தை உருவாக்கும் பாக்கியவதி இன்னும் வந்து சேரவில்லை. அதற்குள் எப்படியாவது இந்த ஞாயிற்றுக்கிழமைகளை நன்கு பயன்படுத்திக்கொள்ளவேண்டும். விடாமல் தூங்கிப்பார்க்கவேண்டும். ஆறு மணியிருந்து ஆறு மணிவரை. இது இரவு என்று நீங்கள் நினைத்துக்கொண்டால் அதற்கு நான் பொறுப்பல்ல.

7.விட்ட குறை விடாத குறை:

ஏற்கனவே சொன்ன சமாச்சாரம்தான். சூட்சும மேட்டர். ஏ.ஆர் ரகுமான் அப்பாவுக்கு நேர்ந்த நிலையை நாம் அனைவரும் அறிந்திருந்தாலும் இன்னும் கூட நானே அதைக்கண்கூடாக பார்த்து அதிர்ச்சியடைந்தபோதும்( நான் பார்த்தவர் வீட்டில் அவர் சாப்பிட உட்கார்ந்தால் அதில் மலம் கிடந்தது ஐயா! நிஜம்) இந்த சூட்சுமங்கள் புரியவில்லை. கொஞ்ச நாளைக்கு சூட்சும உலகில் ஆவியாய் அலைந்து பார்த்துத்தான் இதைப்பற்றி எழுதவேண்டும் என நினைக்கிறேன்.

அது சரி, திருச்சி பக்கத்தில் பேய் நிற்கும் புகைப்படம் பிரபலமாய் இருக்கிறதே........அடடா, நம்மாட்களைப்போல வதந்திகளைப்பரப்ப உலகத்தில் வேறு எந்தக்கொம்பனும் இல்லை போலயிருக்கிறது.

பின் தொடரும் நிழலின் குரலில் ஜெயமோகன் சொல்லுவது இந்த சூட்சும உலகிற்கு கொஞ்சம் பொறுத்தமாய் இருப்பது போல இருக்கிறது. ஒருவன் சுய இன்பம் அனுபவிக்கும்போது அதை அந்த எண்ணத்தை தோன்ற வைத்து ஊக்குவிப்பது அனுபவிப்பது எல்லாம் இந்த சூட்சும உலகில் இருக்கும் துர்தேவதைகளாய் கூட இருக்கலாமாம். பெரிய சிக்கலான விஷயமிது. படக்கென்று சொல்லி எந்தவொரு தவறான சிந்தனைக்கும் யாரையும் நாம் ஆளாக்கக்கூடாது. இன்னும் நிறைய படிக்கவேண்டும்.

பார்த்தீர்களா? மற்ற கட்டுரைகளை விட இது எவ்வளவு ஆர்வத்தை வளர்த்துவிட்டது என்று. இதுதான் விட்டகுறை விடாத குறை.

8. தமிழ் வாழ்க்கை இங்கிலீஸ் வாழ்க்கை:

சுயசரிதத்தில் தான் என்கிற நான் இல்லாமல் பூரணமாக எழுதுவது மிகவும் கஷ்டமான காரியம். சாமி நாத ஐயரின் என் சரித்திரம் அந்த சிறப்பைப்பெற்றிருக்கிறதாம். ஒரு பக்கத்தில் ஒருமுறை உபயோகித்த வார்த்தையை அவர் அடுத்த நான்கு பக்ககங்களுக்கு கொண்டுவருவதே இல்லையாம். நூறு மாற்றுச்சொற்களைக்கொண்டு ஒரே விஷயத்தை அவர் மாற்றிச்சொன்னாலும் அது புரியாமல் போவதே இல்லையாம். பெரிய விஷயம் தான். என் சரித்திரத்தைப்படிக்கவேண்டும்.

9.தனுஷ்கோடி:
பாவம் தீர்க்க ராமேஷ்வரம் போகும் நமக்கு இந்த தனுஷ்கோடி பற்றித்தெரிந்திருப்பது குறைவாகத்தான் இருக்கும். இந்தக்கட்டுரை¨ உடித்தவிதம்

10. பாதி வித்வான்:

கதை எப்படி வரும்? இந்தக்கேள்விக்கு எத்தனை விடைகளை நாம் சொல்லமுடிந்தாலும் இந்தப்பதிலும் ஒன்று என்பதை நாம் மறுக்க முடியாது. பாரா அவர்கள் சொல்லும் அந்தப்பதில்,' உள்ளே கொஞ்சம் சரக்கும் ஒரு சிறிய புற நெருக்கடியும் இருந்தால் எழுத்து எப்படியும் வந்தே தீரும்'.

இல்லையென்று யாராவது சொல்லமுடியுமா? பிரபலமான எழுத்தாளர்கள் பாடலாசிரியர்கள் எத்தனை பேர் இந்த நெருக்கடிக்கு மாட்டிக்கொண்டு சில முத்துக்களை பெற்றெடுத்திருக்கிறார்கள்.

பன்முக திறமைகொண்டவர் பாரா என்பது இந்தக்கட்டுரையின் முடிவில் நமக்கு விளங்குகிறது. நாம் தான் அந்த ரேவதி ராகத்தை பாண்டிச்சேரி வானொலியில் கேட்கவில்லையே. பிறகு, உண்மையைச்சொல்வதற்கென்ன?:)

11. பாவம் செய்தவர்கள்:

இது இந்தியாவின் தலைவிதி. ஓட்டுப்போட கொடுக்கும் லீவில் வீட்டில் அமர்ந்து டிவியையோ அல்லது அன்றுதான் புதிதாய் வந்த திரைப்படத்தை திருட்டு விசிடியிலோ பார்த்துக்கொண்டிருப்பவர்கள் படுத்தும் பாடு இது. ஏதாவது கேட்கப்போனால் படக்கென்று ஆங்கிலத்தில் வந்து நம்மைக்குதறும் வார்த்தைகள். ஏதோ இவர்களுக்காகவே ஆங்கிலத்தை, கோபப்படும்போது பேச வெள்ளைக்காரன் கற்றுக்கொடுத்தது போல.
இந்தக்கட்டுரையின் இந்த இரண்டு பாராக்களில் அந்த பாவம் செய்தவர்கள் படுத்தும் பாடு நம்மை பாவப்பட்டவர்கள் ஆக்குவதைத்தெளிவாகச் சொல்கிறது..

'உட்கார வாய்ப்புக்கிடைத்த பிரகஸ்பதிகளுக்கு கம்யூனிஷ்டுகள் எதிர்க்காமலே ஜனாதிபதி ஆகிவிட்டது போல் ஒரு அழகிய திமிர் எப்படியோ உண்டாகிவிடுகிறது. ஹிந்துவை விஸ்தாரமாகப்பிரித்து 16 காலத்தையும் ஒரே பார்வையில் விழுங்கிவிடுவதைப்போல ஆழ்ந்துபோய்விடுவார்கள். ஆனால் நம் சுண்டுவிரலோ சட்டை நுனியோ அவர்கள் மேல் பட்டால் அவ்வளவுதான்.

நீங்க உக்காருங்க சார்! பிளீஸ் பி ஸீட்டட். நான் நின்னுக்குறேன் என்று கொலைவெறிக்கண்களோடு எழுந்து ஒரு சின்ன ஓரங்க நாடகமே நடத்திவிடுவார்கள். அந்தச்சிறிய கம்பார்ட்மெண்டில் உள்ள அத்தனை கனவான்களும் என்னமோ ஏதோ என்று எட்டிப்பார்ப்பதோடல்லாமல், அவரவர் தம் மேலான கருத்துக்களையும் சொல்லத்தொடங்கிவிடுவார்கள். மேனர்ஸ், டீசன்ஸி, டெலிகேட், அர்ரகன்ஸ் போன்ற சொற்களை வேண்டிய அளவுக்கு உபயோகித்து நிரோத் போல ஜன்னலுக்கு வெளியே வீசி விடுவார்கள்.'

அனுபவித்த பாவப்பட்ட பாக்கியசாலிகள் யாராவது இருக்கிறீர்களா?

12. சாமியார் ராசி:

குமுதம் இணையத்தில் வந்த சுண்டெலி சமாச்சாரம் இது. நான் படிக்கவில்லை. இப்போது தேடிக்கொண்டிருக்கிறேன்.

ஒரு காலகட்டத்தில் நாம் விரும்பியும் விரும்பாமலும் அடுத்தடுத்த நிகழும் சில சம்பவங்கள் நம்மைப்பதப்படுத்திவிட்டுச்செல்லும் இல்லையா?
ஏழை பணக்காரன் என்ற பாகுபாடெல்லாம் இல்லாமல் ஜாதியம் எல்லாம் மறந்து வந்து தொலைக்கும் இந்த வாழ்க்கையின் அத்தியாயங்களில் மூழ்கி எழாதவர் யார்தான் இருக்கமுடியும்?

பாரா அவர்கள் தான் சந்தித்த சாமியார் பற்றிச் சொல்கிறார்.

13. பயம்:

பயம் பற்றிய நல்ல கட்டுரை இது. இன்று இதை பெரிய எழுத்தாளர்கள் சிலர் மறைக்கலாம். ஆனால் எந்த வொரு துறையிலும் இது தோன்றுவது இயல்பு. எட்டாம் வகுப்பில் இருந்து ஒன்பதாம் வகுப்பிற்கு வேறு பள்ளிக்குச்சென்று சேரும்போது அங்கிருக்கும் முதல் தர மாணவனைக்கண்டு பயம்வருவதில்லையா?( நாம் அதுவரை அந்த பழைய பள்ளியில் முதல் தரம் எடுத்திருந்தால் மட்டும். மற்றபடி வரும் பயம் அவன் பெரிய பையனாய் இருந்தால்!)

அதுபோல வரும் பயம் இது. டாக்டர் ரூமி அவர்களின் குட்டிப்பாப்பா ஏற்படுத்திய தாக்கமாம். நமக்கும் அவ்வப்போது வருவதில்லையா இந்தப்பயம்?

14. மனைவி ஜாதி:

என் தருணம் வந்துவிட்டது. எழுத்தாளர்களின் மனைவி படும் அவஸ்தைகளைச்சொல்லும் கட்டுரை. எழுத்தாளர்கள் நம்மை மட்டுமின்றி தத்தம் மனைவிமாரையும் படுத்தும் பாடு இது. :)

"கரும்புத்தோட்டத்தில், தெற்குமாகடலுக்கு நடுவினில் கண்ணற்ற தீவில், தனிக்காட்டில் புழுங்கும் பெண்களைக்குறித்து பாரதியார் உருகி எழுதிக்கொண்டிருந்தபோது, ' முதலில் இந்த வீட்டுப்பெண்னைக்கொஞ்சம் கவனிக்க மாட்டீர்களா?' என்று அவர் மனைவி செல்லம்மாள் வெடித்தது பற்றி நாம் அறிவோம்."

பாரதியாருக்கே இந்த ரியாக்ஷன் என்றால் இந்தக்கட்டுரையை எழுதியதற்காக அவரின் மனைவியிடமிருந்து என்ன ரியாக்ஷன் வந்திருக்கும்.? எல்லாம் அவருக்கே வெளிச்சம்.

15. வாழ்விலே ஒருமுறை:

ஆஹா, வந்துவிட்டது. விரும்பிய தகவல்கள் அடங்கிய அடுத்த கட்டுரை. திருவான்மியூர் தியகாராஜா, ஆலந்தூர் ராமகிருஷ்னா, பரங்கிமலை ஜோதி, சைதாப்பேட்டை நூர்ஜகான், தாம்பரம் எம் ஆர், ராதாநகர் வேந்தர் என அவர் சொல்லிக்கொண்டு போகும்போது திருவெற்றியூர் வெங்கடேஸ்வராவும் தூத்துக்குடி ஸ்பிக் நகர் முருகனும் அநியாயத்திற்கு ஓரமாய் எட்டிப்பார்த்து புன்னகைப்பது எனக்குத்தெரிகிறது.

முதன்முதலில் அந்தப்புண்ணியத்தளத்துக்குள் நான் நுழைந்தபோது அநியாயத்திற்கு வியர்த்து கைகால் நடுங்கி நெற்றி விபூதியை அழித்துக்கொண்டது ஞாபகத்திற்கு வருகிறது.

பாய்ஸ் படத்தில் இதையெல்லாம் காட்டுகிறார்களாப்பா? அப்படிக்காட்டுனா அது கெட்ட படம்.:)

இந்தக்கட்டுரையில் மனதுவிட்டு சிரிக்க நிறைய இடம் இருக்கிறது. என்ன இருந்தாலும் பழைய தப்புகள் அல்லவா? இப்போது சிரிப்புத்தானே தரும் அப்போது மாட்டிக்கொள்ளாமலிருந்தால்.

16.பெர்முடா போடாத பெருமாள்;

இந்திரா சௌந்தரராஜன் மதுரையிலிருந்து நடந்துபோய்விட்டு வருகிறாராம் திருப்பதிக்கு. ஆச்சரியமாய் இருக்கிறது. கீழிருந்து மேலே நானும் ஒருதடவை நடந்தேன். மனதுக்கு இனிமையாகத்தான் இருக்கிறது, காலகளுக்குத்தான் கஷ்டமாம். புலம்பித்தீர்க்கின்றன.

கையில் பார்வை நேரமெல்லாம் கட்டி அனுப்புகிறார்கள். ஏற்பாடுகளெல்லாம் நல்லமுறையில்தான் இருக்கின்றன. சாமியை பார்ப்பதுதான் கஷ்டமாயிருக்கிறது. நாம் பார்க்காவிட்டால் என்ன? அவர் பார்க்கிறார் அல்லவா? அது போதும். திருப்பம் நேரும்.

17. வெற்றிகரமான தோல்வி:

கன்னத்தில் முத்தமிட்டால் தோல்விதான் கிடைக்கும் என்பது மணிரத்னத்திற்குத்தெரிந்திருக்கும். காதல் சடுகுடு ஆடுவதுதான் வெற்றிக்கு வழி. நிஜமாகவே எனக்கு இதுதான் தோன்றியது படம் பார்த்தபிறகு.

பிரச்சனைகளைச்சொல்ல குழந்தைத் தத்தெடுப்பை வைத்தெல்லாம் வெற்றிபெறமுடியாது தமிழ்நாட்டில். அவருக்கும் இது தெரிந்திருக்கவேண்டும். அதனால்தானே காஷ்மீர் பிரச்சனையை புதுக்கணவன் மனைவி காதலிலும், பம்பாய் பிரச்சனையை இன்னொரு காதலிலும் எடுக்காட்டி ஜெயிக்கமுடிந்தது அவரால்.

பாரா அவர்களின் கோணம் வேறாய் இருக்கிறது. 'புலிகளை, தீவிரவாதிகளாக மட்டுமே மெஜாரிட்டித்தமிழர்கள் அறிவார்கள்.குறிப்பாக ராஜீவ் காந்தி படுகொலைக்குப்பிறகு. இந்நிலையில் ஒரு போராளி பெற்ற குழந்தை பற்றிப்படமெடுப்பதில் உள்ள அபாயம் குறித்துச்சற்று சிந்தித்திருக்கலாம். ' என்கிறார். எந்தச்சார்பும் எடுக்காத திரைக்கதை கவனத்தை ரசிக்கமுடியுமே தவிர 'ஒன்ற' முடியாது- சராசரி மக்களால் என்கிறார். சரிதானா என யோசிக்கவைக்கிறது.

18. பார்ட் டைம் டைரக்டர்:

பாரா அவர்களின் கனவுத்தொழிற்சாலை சமாச்சாரம். நல்ல வேளை படம் ஓடவில்லை. இல்லையேல் இவர் ஏதாவது சொல்லி அந்தப்படம் ஓடியிருந்தால் அவ்வளவுதான். இவரை அந்த டைரக்டர் விட்டு விட்டிருக்கமாட்டார். நாமும் இந்த சமாசாரங்களைப்படிக்க முடியாது . அதுவுமில்லாமல் அந்தப்படங்களைவேறு பார்த்துத்தொலைக்கவேண்டும்:) தமிழ்த்திரை பாரா அவர்களுக்கு நன்றிக்கடன் பட்டிருக்கிறது.:)
கடைசியில் அவரது கேள்வி நம்மையும் சிந்திக்கவைக்கிறது.

19. மடங்கள்:

ஒருகாலத்தில் ஆதீனங்களின் பணி இபப்டி ( sepillng mstiake இல்லை human mind!) இருக்க, இன்றைய ஆதீனங்கள் செய்வதுதான் என்ன என்று யோசிக்கிறோம். பதவிச்சண்டைகளும் ஊழல்களுமாய் அரசியல் அளவிற்குத்தரம் தாழ்ந்து விட்டதை நினைக்கும்போது வேதனை மிஞ்சுகிறது.

'திசைகளின் நடுவே' சிறுகதைத்தொகுப்பில் ஜெயமோகன் அவர்களின் கதை ஒன்று வருகிறது. ஒரு மடம் பற்றி . குறு நாவல் போல. அந்த மடம் முழுவதும் பலதரப்பட்ட ஓலைச்சுவடிகள் மக்கிப்போய்க்கிடக்க தலைமைச்சாமியாரின் காலுக்கு விஷம் வைப்பார் துணைச்சாமியார். அது போல் தான் இருக்கிறது இன்றைய நிலை. ஒருவேளை அது உண்மையாகக்கூட இருக்கலாம்.

வருத்தத்திற்குரிய விஷயம்.

20.ஒரு வெகுஜனக்கவலை:

ஒரு ஒலிதரும் (ஒலி தருமா என்ன? இதுவேறு சந்தேகம் எனக்கு!) கால் அணிகலனின் தொடரை நண்பன் தொடர்ந்து பார்ப்பது வழக்கம். என்ன காரணம் என்று கேட்டேன் நான். "ஒவ்வொரு நாள் முடிவிலும் அடுத்த நாளுக்கென்று ஏதாவது முடிச்சு வைக்கிறார்கள் . அதை எங்கே எப்படி வைக்கிறார்கள் என்று பார்க்கத்தான். அதில்லாமல் அதில் நிறையப்பெண்கள் வேறு நடிக்கிறார்கள். அழகான பெண்கள்."

இதைவிட அந்தத்தொடருக்கு வேறு என்ன வேண்டும்? ஆக முடிவை ஆவலோடு எதிர்ப்பார்க்கும் வழக்கம் தொடர்களுக்குப்போய்விட்டது. சிறுகதைகளையும் அப்படித்தான் அமைக்கவேண்டியிருக்கிறது. இல்லாவிட்டால் என்னய்யா இது...என்று delete பண்ணிவிட வாய்ப்பிருக்கிறது.

ஆசிரியரின் கவலையும் அதுதான். அது பத்திரிக்கைகளையும் ஆட்டிப்பிடித்திருப்பதுதான் நம்முடைய கவலை.

விகடனில் கடந்த ஒருசில வாரங்களாக சிறுகதை எதுவும் வருவது போலத்தெரியவில்லையே? என்னானது? ஆஸ்தானவர் தவிர்த்து.

21. தீராதப்பிரச்சனையும் ஒரு தேவக்காகமும்.:

"என்ன புத்தகம் வாங்கினீர்கள்" என்றார் அவர்.

நான், அந்தப்புத்தகத்தின் பெயரைச்சொன்னேன்.

"த்த்ஸொ" என்றவர் " யோவ்..எதுக்குய்யா பணத்தை வேஸ்ட் பண்றே.".என்று திட்டிவிட்டு யோசித்தார்.

"என்ன சார் யோசிக்கிறீர்கள்" என்று கேட்டேன்.

"உன்னை எப்படி மந்திரிப்பது எங்கிருந்து தொடங்குவது என்றுதான் யோசிக்கிறேன்" என்றார்.

"வேறு வழி மந்திரித்துத்தானே ஆகவேண்டியிருக்கிறது? எப்படியாவது மந்திரித்துவிடுங்கள்" என்றேன் நான்.

கொஞ்சம் யோசித்து "ம்ம். எழுதிக்கொள் "என்றார்.

கஷ்டமான காரியம் தான். நல்ல பொண்ணைத்தேடி கண்டுபிடிப்பது கூட எளிது, நல்ல புத்தகத்தைக்கண்டுபிடிப்பது?

ஒரு புத்தக கண்காட்சிக்கு நான் செல்லும்போது உடனே புத்தகம் எதுவும் வாங்குவதில்லை. கொஞ்சம் தாடி வைத்தவரோ, இல்லை முழுக்கைச்சட்டையை மடக்கி விட்டிருப்பவரோ இல்லை நெற்றியில் திருநீறு இட்டவரோ இல்லை வறுமை லட்சுமி தாண்டவமாடும் எவரோ கண்ணில் பட்டால் அவர் பின்னாலெயே நான் போவது வழக்கம். அவர்கள் வாங்கும் புத்தகங்களை எல்லாம் பார்த்துவிட்டு ( சிலசமயம் அவர்கள் வாங்காமல் கூட போவதுண்டு!) கடைசியில் வயது வந்தவர்களுக்கு மட்டும் புத்தகத்தில் ஒரு கதையை நின்றுகொண்டே படித்துவிட்டு பேசாமல் வந்துவிடுவது வழக்கம்.

நம் எல்லோருடைய பிரச்சனை இதுதான்.

ஒரு புத்தகம் நம் வாழ்வில் அல்லது சிந்தனையில் ஒரு அங்குலமாவது உயர்த்துமாயின் அது நல்ல புத்தகமாம். சரி. நானும் அதைத்தான் நினைத்து புத்தகம் வாங்குகிறேன். ஆனால் படித்து முடித்து அப்படி எதுவும் தோணாதபோது அந்தபுத்தகக்கடைக்காரரிடம் திருப்பிக்கொடுத்தால் அவர் வாங்கிக்கொள்ளமாட்டேன் என்கிறாரே என்ன செய்ய?:)

22. சரித்திரச்சிக்கல்கள்:

குமுதத்தில் வந்த அந்தத்தொடருக்காக நான் நண்பரிடம் அப்போது குமுதம் வாங்கிப்படித்ததுண்டு. என்னவென்று தெரியாமல் வெறுமனே காஷ்மீர் பிரச்சனை காஷ்மீர் பிரச்சனை என்று சொல்லிக்கொண்டிருப்பது எவ்வளவு கேவலமானது என்பது எனக்கு அப்போதுதான் தெரிந்தது. அந்தத்தொடர் பாகிஸ்தான்..ஒரு புதிரின் சரிதம்! அப்போதுதான் பா. ராகவன் என்ற பெயரை முதன்முதலாகக்கேள்விப்பட்டேன் அவர் இதற்கு முன் இரண்டு நாவல்கள், சிறுகதைத்தொகுப்பு வெளியிட்டிருந்தும் கூட!

இந்தக்கட்டுரையைப்படிக்கும்போது இன்னும் அது எந்தவிதமான சிக்கல்களைக்கொண்டிருக்கிறது என்பது தெரிகிறது. இப்போது அமெரிக்கா வரலாறு.

இந்தியாவே மிகச்சிறந்த நாடு என்பதில் எப்போதும் நமக்குச்சந்தேகமில்லை. பின்னே, வரிசையாய் நிற்கவைத்து ஆணுறுப்பையும் தலையையும் வெட்டியவர்களைக்கூட நாம் மன்னித்து அனுப்பி, அவர்களும் இன்றுபோய் நாளையாய் திரும்பி வந்து வெட்டினார்களே!

அந்த மன்னிப்புக்கு நாம் எக்காலத்திலும் சிறந்து நிற்போம்!

பித்தளைக்கிரீடங்களைச்சுமந்த மாகாராஜாக்களின் கதையைப்படித்துவிட்டு நாம் சரித்திரம் படித்தவராக நம்புவது எத்தனை அபத்தமானது ?

நிஜம் தான்.

23. சர்மா என்றொரு ..

இதைப்படிக்காவிட்டால் எனக்கும்கூட சர்மாவைத்தெரியுமா என்பது சந்தேகம். எப்போதாவது கிளப்பில் அல்லது மரத்தடியில் பேசப்பட்டால் மூக்கைச்சொரிந்துகொண்டு கேட்டுக்கொண்டிருக்கலாம்.

அவரின் ஒரு தலையங்கம் இது.

"வெறித்த பார்வை, தளர் நடை, தன்னம்பிக்கையில்லாப்பேச்சு, பல்லை இளித்தோ, தலையைச்சொறிந்தோ, வயிற்றைக்காட்டியோ எப்படியாவது காரியத்தைச்சாதித்துக்கொள்ளவேண்டும் என்ற மனப்பான்மை, உலகம் எந்தப்போக்கில் போனால் நமக்கென்ன என்று ஒதுங்கி வாழும் சுபாவம் முதலியவனெல்லாம் நமக்குப்பிடிப்பதேயில்லை.
சந்தோஷம் எங்கேயிருக்கிறது? போராட்டத்திலே என்றான் மார்க்ஸ். வாழ்க்கையே ஒரு போராட்டம்தானே....." இப்படிப்போகிறது அந்தத்தலையங்கம்.

படித்து முடிக்கும்போது எழும் இயல்பான கேள்வி. நாம் வாழ்கிறோமா?

24. உலகத்தொலைக்காட்சிகளில்...........

கிளப்பில் படித்த கட்டுரை என்று நினைக்கிறேன். வரிக்கு வரி நகைச்சுவை. யோசிக்கவும் வைக்கிறது.

25. நிர்வாணம் பரம.....

உண்மையை எழுதும்போது ஜோடனைகள் கூடாது. உண்மைக்கு ஏற்ற உடை நிர்வாணம் என்று எழுதியவர் மலையாள எழுத்தாளர் பஷீர் அவர்கள். அவரைப்பற்றிய கட்டுரை இது.

உண்மைகள் எழுதுவதற்கு நாம் தயாராக இருக்கும்பட்சத்தில் முதுகையும் தயாராக வைத்துக்கொள்ளவேண்டும்.
அல்லது ஒரு அடைமொழியைச்சுமக்கவாவது.

26. கேட்டுக்கிட்டே இருங்க..

ரேடியோவில் விவசாய செய்திகள் கேட்பதெல்லாம் அந்தக்காலம். இப்போது வேறு..

பொன்னியின் செல்வனைத்தொடர்ந்து மூன்று வாரம் படித்து அதில் கேட்கப்படும் கேள்விகளுக்கு பதில் சொன்னால் எந்தப்பத்திரிக்கை நம்மை கொச்சிக்கு இலவசமாக அழைத்துச்செல்கிறது?

இல்லை, புத்தகம் வாங்கினால் வெள்ளி தம்ளர் தரும் பதிப்பகம் ஏதாவது இருக்கிறதா என்ன?

சாத்தான்கள் சர்க்கரையைத்தேனில் கரைத்துக்கொடுக்கும். நமக்கு எப்போதாவதுதான் இது தெரியும்.

27. படித்தேன் ரசித்தேன்:

யோசிக்க வைக்கும் நல்ல கட்டுரை இது. வெண்பாவில் இருந்து வேதம் வரை நாம் கற்றுக்கொள்ள வேண்டியது பற்றி உரைக்கிறது.

28.கோப்பை........

இந்தக்கட்டுரையைப்படித்தபோது அசோகமித்திரனின் 18வது அட்சக்கோடு முதல்மூன்று பகுதிகளைப்படித்தபோது ஏற்பட்ட அநுபவம் ஏற்பட்டது. ஹாண்ட்சம் சொல்லும் பெண்கள் கண்ணுக்குள் வந்துபோனார்கள் பதினாறு வயது மயிலோடு மாட்டு வண்டி மேலே நின்று திருவிழாவை ரசிக்கும் பெண்கள் போல.

சிரிக்க வைத்ததில் முதலிடம் இதற்கு. இந்தக்கட்டுரைக்கு.

29.அசோகமித்திரன்.....

மேலே சொன்னேன் அல்லவா, "எழுதிக்கொள்" என்று ஒரு புத்தகத்தின் பெயரை அவர் சொன்னார் என்று. ( 21. தீராத பிரச்சனை.....)
அந்தப்புத்தகம்,

"ஒற்றன்."

முதலில் ஒரு நாவலைப்போல படித்துவிட்டு மறுபடி பத்தாம் அத்தியாயத்திலிருந்து படித்தேன். பத்திலிருந்து கடைசி அத்தியாயத்தைப்படித்தேன். கடைசி படித்துவிட்டு முதல் அத்தியாயத்தைப்படித்தபோது எனக்குக்கொஞ்சம் கூட குழப்பமில்லை.

அவ்வளவு ஒரு அருமையான எழுத்து என்று பாரா அவர்கள் சொன்னது பொய்யாகவில்லை. மீண்டும் மீண்டும் படித்துக்கொண்டிருக்கிறேன்.

இப்போது 18 வது அட்சக்கோடும்.

30. ஒரு நம்பிக்கைத்துரோகம்..

மன்னிக்கமுடியாத குற்றம் இது என்று சொல்வதில் இரண்டாம் கருத்து இருக்கமுடியாது. அப்படி இருக்க, இந்த குற்றத்திற்கு தண்டனை ஒன்று இருக்கிறதா என்ன என்று கேட்டால், இதோ இந்தக்கட்டுரை பதில்.

அது, இறக்கும் வரை நாம் படும் மனவருத்தம் தான்.

உணரும்போது கடவுளாலும் மன்னிக்கப்படுகிறோம்.

*************************
மூவர் என்றொரு கதை. ரயிலில் ஒரு அழகான பெண் பயணித்துக்கொண்டிருப்பாள். அவள் எதிரே ராணுவத்திலிருந்து திரும்பும் மூன்று இளைஞர்கள் இருப்பார்கள். ஒருவன் கையில் பேப்பர் இருக்கும். இன்னொருவன் தூங்கிக்கொண்டிருப்பான். மூன்றாமவன் வெளியே வேடிக்கை பார்த்துக்கொண்டிருப்பான்.

ரயில் ஒரு மலைக்குகையை கடக்கும் ஒரு பத்து வினாடி இருளில் அது நடந்துவிடும். அவளது மென்மையான உதடுகளில் இன்னொரு உதடின் உரசல். பிரமை போல இருந்தாலும் நிஜம்.

யார் அது? என்பதுதான் அவளது கேள்வி.

மூவரும் அவரவர் வேலைகளில் கவனமாக இருப்பார்கள். முகம் தெரியா அந்த எதிரியை நினைத்து அவள் அடையும் வேதனை இருக்கிறதே!
அதுதான் மிகப்பெரிய தோல்வியாகத்தெரியும் அவளுக்கு.

இது அவரின் 'மூவர்' தொகுப்பில் முதல் கதை. மிகவும் யோசிக்க வைத்த கதை அது.

*******************************
சிலவிஷயங்கள் புரிகிறது.

கட்டுரை எழுதுவதற்கு என்ன வேண்டும்?

உண்மைச்சம்பவங்களை நகைச்சுவையோடு சொல்லத்தெரிய வேண்டும். தற்போதுள்ள உலக நிலையைத்தெளிவாகத்தெரிந்து இரண்டையும் கலக்கத்தெரியவேண்டும். புத்தி சொல்லும்போதும் கூட பட்டதைச்சொல்லி விட்டுவிடவேண்டும். சொல்லும்போது ரொம்ப ரொம்ப எளிதாகத்தான் இருக்கிறது.

எழுதுவது எவ்வளவு கஷ்டம் என்று இப்போதுதான் தெரிகிறது.

*****************************
இதை விமர்சித்துள்ள மற்றொரு சிறந்த கட்டுரையாளர் பிரகாஷ் அவர்கள், காமெடி பண்ணுவதில் வல்லவர். இல்லையேல் நடு சென்டரில் என்ற எளிய வார்த்தைமூலம் நகையை வரவைத்திருக்கமுடியுமா?

அன்பன்,
எம்.கே.குமார்.