'ஜி' சொல்லும் சேதி!

தமிழ் சினிமா வரலாற்றில் நல்ல டைரக்டர்கள் கூட ஏதோ நடுராத்திரியில் பதறியடித்து எழுந்து உட்கார்ந்தவர்களைப்போல அதீதமாய் சில அரசியல் படங்கள் எடுப்பதுண்டு!

கே.பாலசந்தர், பாரதிராஜா, மணிரத்னம், விக்கிரமன் இப்படி நிறைய பெரிய ஆட்கள் கூட எதிர்பார்த்த அளவு அதில் வெற்றியடையவில்லை. இந்த வரிசையில் இப்போது ஆனந்தம் லிங்குசாமியும் சேர்ந்திருக்கிறார்.

கீரோ, அரசியலில் நாயகனாய் நின்று ஜெயித்து கோட்டைக்குப்போவதாய் காட்டி அதை ஓடவைப்பதற்கு பலபேர் கரணம் போட்டும் பார்த்துவிட்டாலும் அதில் மிகச்சிலர் மட்டுமே வெற்றி பெற்றிருக்கிறார்கள்.

ஒரு அரசியல் படம் ஆந்திராவில் ஓடுவதைப்போல இங்கு ஓடாதா? ஓடும்!

தகுந்த அளவு மசாலா சரியான கலவையில் இருந்தால் சாதிக்கலாம் என்று தலைவர் எம்ஜிஆர் எப்போதே செய்து காட்டி விட்டார். அரசியல் படம் எடுத்து ஓடுகிறது என்றால் அதில் இருக்கவேன்டிய காரம், மணம் அனைத்தும் சரியாய் இருக்கவேன்டும்.

அமைதிப்படையில் கூட கதாநாயகன் முதல்வராக ஆகமுடிவதில்லை.

முதல்வராய் ஆகவேண்டும் என்றால் அவருக்கு உப்புக்கருவாட்டையும் ஊறவெச்ச சோத்தையும் சொல்லிக்கொடுக்கவேண்டும் என்பதை ஷங்கர் கண்டு கொண்டிருந்தார். அதனால் அவரால் அதில் வெற்றி பெறமுடிந்தது.

இந்நிலையில் இதெல்லாம் தெரிந்தும் எந்த நம்பிக்கையில் இப்படியொரு படத்தை லிங்குசாமி எடுத்தார் என்பது புரியவில்லை.

மைனஸ்: கதை
திரைக்கதை
டைரக்ஷ்ன்
திரிஷா
அஜித்
சுத்தமாக காமெடியே இல்லை!


பிளஸ்: கொஞ்சம் டயலாக்ஸ்
தாவணி போட்ட பெண்கள்! :-)
ஒரு பாட்டு
விஜயகுமார் (கெட்டப்)
எவ்வளவு தேடியும் வேறெதுவும் கிடைக்கவில்லை.


எம்.கே.குமார்